از قیامت بخوانید گلچینها

سرودده های دلنشین



     
شیرینی لبت که هست شهدش چشیدنیست
      آرام و صبرم می بری که رویت دیدنیست
      از بس که نازنینی و نازت ربوده هست
      دل بازهوس گشـت که می ت نوشیدنیست
      هر کس تو را شـناخت ز عقل هردم رفت
      چون انگوری که شرابت آشامیدنیست
      تحریم بوسـه های تو بر من مصیبت است
      چون که ناب ترین باده ی لبت مکیدنیست

از قلم اوکتای اصلان راه سوم




      زیورت آزادگی آزادگی زنده باد
      جوانی و دیوانگی زنده باد 
      زیور زینت تو ناز دلربای توست
      دل داده ی تو شدم دلدادگی زنده باد 
      زیور نور مهتاب تجلی از نور توست
      زیبنده سیمای توست زیبندگی زنده باد    
      زیب زیبای گلها منعکس از روی توست 
      گلستان شیفته ی توست شیفتگی زنده باد
      سحر بتپد غزال تا به شام با سرود  
      ساز غزال من شوم، سازندگی زنده باد
      زیور زیبا هستی با بوی خوش بوی خود 
      پایـنده باد بوی تو پایندگی زنده باد 
      سجده ی رخـسارت ام با ثنای دوستی 
      رخسارت شراب شده رخسارگی زنده باد   
      دور مست جوانی با حس دیوانگی  
      جوانی ات زنده باد دیوانگی زنده باد
 
از قلم اوکتای اصلان راه سوم


 
      روز نوروز رسیده مرا آزاد کنید
      یا که در باغ ببرید با قفسم شاد کنید
      گر که دارد ازشما مرغ اسیری به قفس
      حال من را ببینید بندی را آزاد کنید 
      بلبلان گل در باغ هلهله را کنند ورد
      قدر حر را بدانید خاطرم فریاد کنید
      عندلیب با گل که رقصد در روز بهار
      رقص بلبل ببینید از حـال من یاد کنید 
      بردگی در سر بیآید بندگی میشه ورد  
      فکر هر بندگی را صد بار باد باد کنید  
 
از قلم اوکتای اصلان راه سوم




      عطر گـل و بانگ مرغ برخاست
      هنگامه هست نشاط که از سوی صحراست
      سرخ آتشین شده سینه ی دشت صحرا 
      لاله آتشین است هوای خوشی هر جاست
      نغمه از پرنده هاست در هوای ملایـم  
      بلبلان در شوق گل نغمه ی بلبل پیداست 
      فندق فندق روئیـده هر طرف که گل ها 
      چو فندق میوه دارد عشق بهاری دریاست
      بزغاله های کوه یـی همراه ست با غزال ها
      درنگ به دوستی نیست بهار مژده ی وفاست  
      با شرشر آبشار بهار که است خوش نما
      نیم باز و نیم ابر هوای بهار زیباست 
      هر طرف که شادیست می و راف عشقی ست
      بهار ساقی آن هست که زندگی ماجراست  
 
از قلم اوکتای اصلان راه سوم



      هـوا هـوای بهار است بنوشیم شراب
      با خنده خنده باده عشق در هوای ناب
      در این هوا ندانیم که ریخت غیرمسکرعشق 
      چه خوش بین هـم افـتاده اند آتش و آب 
      اندرین سـرمایه ی گل ز انفـاس بهار  
      خوش ذوقی و زیبایی با چراغ بتاب
      به جام هستی ما شکفته گردد عشق
      بیا و یک نفس ای چشم سرنوشت و ثواب
      لبان ریحان خوش هست چو مینای سلاف
      چونکه واعظ لبانت هست به ریحان خطاب 
      پرنده من که در قفس شیفته ی بهار
      بـیا بهار من تو شو گلستان و گلاب
      حیف من در قفس و بی خـبر هستی نگار
      فردوس چشم یکه دیـدار ندارد ز کـباب    
      بر اندرین حال عندلیب گـل چه نغز خواند 
      عیب هست در صهبای عشـق نبیذ خراب     
 
از قلم اوکتای اصلان راه سوم



      مرا ربوده است او چشمان مست
      با افـسون سحردار کرد پرست 
      گلیم دولت زیبایی ست بر تو 
      لعل و گوهر زر بدست 
      ما به تو یک باره مقید شدیم  
      فدای لحظه شادیت با دل جست 
      بیهوده نیست کوشی من به انفاس تو 
      چو مرغ به دام ام ماهی به شست 
      بیا دنیا نمی ارزد بدانیم جای بست
      بی تو حرامست بی تراس نشست  
 
از قلم اوکتای اصلان راه سوم



      داور ملک شده انسان چهره گرگان 
      از قاعده ی ظالمان ملک ویران 
      شعله های جهنم حاکم دراین جهنم 
      فرماندار و امردار جهنم و زندان
      رفاه منهدم از اخـلاق طاغوتی
      آواره و سر گردان ملت پریشان
      هر چی که تباه یـی نصیب این ملک 
      فساد است قاعده در سر زمین بیران
 
از قلم اوکتای اصلان راه سوم



      از حد گذشت صبوری طاقت نماند ما را
      نسیم به تو می گویم خبر کن راهنما را
      چشمان شهلای او هرلحظه به یادم است
      اسیر هستم به یادش خبر کن آشنا را   
      به لبیب لب او لب باخته و دل باختم
      من باختم و افتیدم ببیند این گدا را  
      در بند این فکر خود افـتیدم به اسارت  
      سحر این بندشم، بشنود این صدا را 
      بگردد هوای تام سر منزل مقصود 
      بانگ وصالی زند بگوید این دعوا را
      برخیزد بوی هـوا باهوای گل بهار 
      گل بهارم لطف کند ازخود بوی هوا را
 
از قلم اوکتای اصلان راه سوم



      بیا برویـم از این دیار تبعیض    
      دور شویم تا راه ی نو با ایده های مفیض
      بشکنیم رسم کهن را بسازیـم راه ی نوین
      بگویم کلام حق را بکنیم خلق را تحریض
      تو ببند باگیسویت من که در این راه ما یکی
      ما بریـم با ایده ی نو برویـم از این تبعیض
      هرچی ایده ی عصرها نشده این جا تعویض
      ترک کنیم ما این دیاره ایده ش به ما بغیض
      برویم با حق خود ما که ما هستیم رئالیست  
      یاد کنیم سخن حق را که شود به خلق فائض

از قلم اوکتای اصلان راه سوم



       از کتاب عدالت، کتاب عدالت یا جهش سوی قرآن برای فرهنگداری جامعه از دیدگاه اسلام نوین، روش جدید را از قرآنکریم طوری پیشکش می سازد که با داستان شیرین تلخ روح و روان جوانان را در نظر گرفته است، منطق نوشته های کتاب هر علاقمند مطالعه را با خوشی و غم در تفکر می برد، تمنی آن که با این روش بتوانم در وطن و دنیای اسلام یک فرهنگ جدید را سبب شوم، با این نیت اگر چیزی بر خدمت تقدیم کرده بتوانم و دوستان اگر منطق نوشته های من را مفید بدانند از دوستان افغانی و دوستان ایرانی صمیمانه خواهش دارم تا آدرس سایت را بر دوستان شان رسانده همکاری شان را لطف کنند موفق باشید اوکتای اصلان راه سوم 4/29/2016