می گویند: توماس ادیسون در سن خردی خیلی کودن و بی استعداد بود. او یک روز یک نامه از اداره دبستان برای مادرش می آورد؛ از اینکه بچه نالایق آموزشگاه است دستخط را خوانده نمی تواند و برای مادر مکتوب را داده می گوید: این نامه را مدیر مکتب داد گفت که برای مادرت بده، غیر از مادرت کسی نبیند. وقتی مادر نبشته دبیرستان را می خواند سوی فرزند تبسم می کند. اولاد چه بودن داخل دستخط را می پرسید، مادر برای او می گوید: مدیر دانشگاه گفته است تو بسیار ذکی هستی در لیاقت تو مدرسه رسیدگی کرده نمی تواند؛ خواهش نموده است تا تو را در یک کالج بالا تبدیل کنم. سالها می گذرد توماس ادیسون کودن بی ذکا، دانشمند بزرگ دنیا می شود؛ روزی بعد از فوت مادر خاطرات مادر را دیدن می کند، یک نامه قدیمی را بین خاطره ها می بیند، دستخط، همان نوشته است که مادر برای تشویق کردن اولاد حقیقت را از روی مکتوب دبیرستان نخوانده بود و بر عکس، وی را به روی اش ذکی گفته بود. ادیسون می خواند نوشته است: فرزند شما کم ذکا و کودن است ما قبول کرده نمی توانیم!

توماس ادیسون در خاطرات خود نوشته می کند: از تشویق و دلسوزی یک مادر، یک کم استعداد کودن، دانشمند بزرگ دنیا شد.